سیشل جزیره فوق العاده زیبا + عکس
جمهوری سیشل کشوری است جزیره‌ای در اقیانوس هند. پایتخت آن ویکتوریا است.
سیشل از مجمع‌الجزایری شامل ۱۱۵ جزیره تشکیل شده‌است که در حدود ۱۵۰۰ کیلومتری خاور خاک اصلی قاره آفریقا واقع شده‌اند. این جزایر در شمال خاوری ماداگاسکار قرار گرفته‌اند. سیشل با ۸۶٫۵۲۵ نفر جمعیت یکی از کمترین جمعیت‌ها را در میان کشورهای آفریقا دارد. شاخص توسعه انسانی آن اما در میان بالاترین‌ها در آفریقا است.
جزایر سیشل آب‌وهوای دریایی استوایی دلپذیری دارند و گردشگران زیادی از این جزایر دیدن می‌کنند. تنها یک‌سوم از جزایر سیشل مسکونی هستند و ۹۰ درصد از جمعیت این کشور در جزیره اصلی یعنی جزیره «ماهه» نشیمن گزیده‌اند. جزیره ماهه ۲۷ کیلومتر درازا و ۳ تا ۸ کیلومتر پهنا دارد و پایتخت کشور نیز در همین جزیره واقع شده‌است.
این جزایر در میانه‌های سده هجدهم مستعمرهٔ فرانسه شد، در ۱۸۱۴ به بریتانیا واگذار گشت و در ۱۹۷۶ استقلال یافت.
سیشل در سال ۱۵۰۱ توسط واسکو دوگاما کشف شد. این جزایر در میان سال‌های ۱۷۵۶ و ۱۷۹۴ توسط فرانسویان اداره می‌شد و در سال ۱۷۹۴ به دست انگلیسیها افتاد و در ۱۸۱۴ رسماً یکی از مستعمرات بریتانیا گشت. پس از ۱۸۳۰ بسیاری از بردگان آزادشده برای سکونت به این جزایر آمدند و از سده نوزدهم جزایر سیشل یکی از مناطق محبوب گردشگری برای اعیان بریتانیایی بود.
سیشل در سال ۱۹۷۶ استقلال یافت. در ۱۹۷۷ [فرانس آلبرت رنه]] نخست وزیر وقت کودتایی را بر ضد جیمز مانشام، رئیس‌جمهوری وقت، رهبری کرد و نظام تک‌حزبی و سوسیالیستی را برقرار ساخت و خواستار عدم تعهد شد. کوشش‌هایی که برای سرنگونی رنه به اجرا گذاشته شد از جمله به کارگیری مزدوران آفریقای جنوبی (۱۹۸۱) ناموفق بود. در ۱۹۹۲ انتخابات چندحزبی برگزار شد؛ جیمز مانشام به سیشل بازگشت و رهبری حزب دموکرات را برعهده گرفت. فرانس آلبر رنه تا آوریل ۲۰۰۴ قدرت را در دست داشت و در آن تاریخ، جیمز میشل، که از هم‌حزبی‌های او بود به ریاست‌جمهوری برگزیده شد. جزایر سی شل در اوائل قرن هجدهم به تصرف فرانسویان درآمد، ولی انگلیسیها در سال ۱۷۹۴ این جزایر را به تصرف خود درآوردند. جزایر سی شل تا سال ۱۹۰۳ بخشی از حکومت مستعمره دیگر انگلیس در شرق آفریقا، جزایر موریس بود تا اینکه در این سال به مستعمره مستقلی تبدیل شد. سی شل در سال ۱۹۷۶ استقلال یافت و یک سال بعد نخست وزیر این کشور فرانس آلبر رنه با یک کودتا حکومت را به دست گرفت. سی شل یکی از اعضای جامعه مشترک‌المنافع انگلستان است..[۱]
سیاست
سیشل تا سال‌ها مستعمره انگلیس بود و پس از استقلال هم چندین کودتای نظامی در آن روی داد. این کشور کم‌جمعیت‌ترین کشور قاره آفریقا است. به دلیل قرار گرفتن در سر راه تجارت آفریقا و آسیا برای مدتی در قرن ۱۷ میلادی پایگاه دزدان دریایی بود. بعد از مدتی فرانسه کنترل این جزایر را در دست گرفت و دزدان این جزایر را ترک کردند.
در فاصله سال‌های ۱۷۹۴ تا ۱۸۱۲ انگلیس در کنار فرانسه جزیره را کنترل می‌کرد و سرانجام در سال ۱۸۱۲ کنترل کامل جزیره را در دست گرفت. سیشل در سال ۱۹۷۶ از انگلیس مستقل شد.
فرانس آلبرت رنه از سال ۱۹۷۷ تا ۲۰۰۴ رئیس جمهور سیشل بود. پس از او [[[جیمز میشل]] ریاست‌جمهوری را در این کشور بر عهده گرفته‌است. نظام سی شل جمهوری است ولی رییس جمهور این کشور بیش از پانزده سال و با کودتا در قدرت بود. رئیس جمهور، که شورای وزیران را انتصاب می‌کند با رأی تمامی افراد بالغ برای پنج سال انتخاب می‌شود. مجمع ملی متشکل از ۲۳ عضو است که مستقیماً انتخاب می‌گردند و دو نفر که از سوی رئیس جمهور گمارده می‌شوند. جبههٔ ترقی‌خواه خلق سیشل (تنها حزب قانونی سابق) حزب عمده سیاسی است.
جغرافیا
مساحت این جزیره تقریباً ۴۴۴ کیلومتر مربع می‌باشد و پایتخت آن شهر ویکتوریا، بزرگ‌ترین جزیره این مجمع الجزایر است که ۸۰ درصد جمعیت را در خود جای داده‌است.
سیشل متشکل است از ۴۱ جزیرهٔ گرانیتی کوهستانی و کمی بیش از ۵۰ جزیرهٔ مرجانی کوچک‌تر در اقیانوس هند است. این جزایر پیرامون جزیره ماهه که نود کیلومتر طول دارد و از بزرگ‌ترین جزایر این مجموعه‌است قرار گرفته‌اند. جزایر اصلی ماهه، پراسلین و لادیگ هستند. بلندترین نقطه سیشل مورن سیشلوا با ۹۰۶ متر ارتفاع است که در جزیرهٔ ماهه قرار دارد. این جزایر آب و هوای دریایی استوایی دلپذیری دارد و بارندگی در آن‌ها سنگین است. آب و هوای سیشل محلی استوایی با رطوبت بالا و نسیم ملایم است که تحت تاثیر جریانات دریایی می‌باشد.
جزایر گرانیتی بیش از ۹۴۰ متر ارتفاع دارند و برخی دشت‌های کم‌وسعت ساحلی و بریدگی‌های هسته‌ای در سواحل شرقی را در بر می‌گیرند. جزایر کورالینی معمولاً همواره و دارای آبهای راکد می‌باشند.
تقسیمات کشوری
جزیزه سیشل از لحاظ تقسیمات کشوری به ۲۵ منطقه اداری که نواحی نامیده می‌شوند تقسیم می‌گردد.
اقتصاد
اقتصاد این کشور به صنعت گردشگری بسیار وابسته است. حدود یک سوم نیروی کار در این بخش اشتغال دارد.
مردم
از آنجا که جزیره سیشل جمعیت بومی ندارد، ساکنین این جزیره را غالباً مهاجران فرانسوی، آفریقایی، هندی و چینی تشکیل می‌دهند.
زبان‌های فرانسه و انگلیسی به‌عنوان زبان رسمی و فرانسوی بومی شده با کرول زبان‌های تکلم در این کشور می‌باشند. غالب ساکنان سیشل مسیحی و کاتولیک مذهب اند. منبع اصلی در آمد مردم سی شل توریسم و صدور انواع ماهی و برگ چای و گیاهان معطر است.
فرهنگ
مقاله اصلی: فرهنگ سیشل
موسیقی سیشل
موزیک محلی تلفیقی از موسیقی‌های آسیایی، اروپایی آفریقایی و آمریکایی است.
