بنام خدا
با عرض سلام و ادب
به نظر این حقیر یک تارنمای ادبی با تمام توانش باید در حفظ و حراست از ادبیات کهن ایران زمین تلاش نموده و اهتمام ویژه داشته باشد.
الغرض بدون تعارف نقصان زیادی را در اینجا مشاهده میکنیم که در مقابل زحمات دیگر عدد بزرگتری محسوب می شود و این یعنی: ختم
البته نه ختم کل
بعنوان مثال تنها به یک نکته عنایت بفرمائید:
پیرم و گاهی دلم یاد جوانی میکند

بلبل شوقم هوای نغمه خوانی میکند

همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست

طاقتم اظهار عجز و ناتوانی میکند

بلبلی در سینه مینالد هنوزم کین چمن

باخزان هم آشتی و گلفشانی میکند

ما به داغ عشق بازیها نشستیم و هنوز

چشم پروین همچنان چشمک پرانی میکند

نای ما خاموش ولی،زهره شیطان هنوز

با همون شور و نوا دارد شبانی میکند

گر زمین دود هوا گردد همانا آسمان

با همین نخوت که دارد آسمانی میکند

سالها شد رفته دم سازم ز دست ، اما هنوز

در درونم زنده است و زندگانی میکند

بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی

چون بهاران میرسد با من خزانی میکند

طفل بودم دزدکی پیر و الیلم ساختند

اون که گردون میکند با ما نهانی میکند

میرسد قرنی به پایان و سپهر بایگان

دفتر دوران ما هم بایگانی می کند

شهریارا گو دل از ما مهربانان مشکنید

ورنه قاضی در قضا نامهربانی میکند

به غلط های املایی و گاهأ مفهوم در معنای واژه دقت کنیم!

با آرزوی موفقیت و کامیابی برایتان!
احترامأ
م. ک. ن